کوچه های رشت در آب شد و شهردار، بی خواب

به قلم:  مهدیه رزاقی لنگرودی

امروز بر کسی پوشیده نیست که با بارش رحمت الهی، شهر باران های نقره ای دستخوش چه چالش هایی می شود.
بارش هایی که هرچند در بسیاری از نقاط جغرافیایی کشور، موجبات فرح شهروندان را فراهم می آورد، در رشت اما مدتهاست که، ارمغانی جز دردسر برای عموم درپی نداشته است.

از اختصاص نیافتن بودجه لازم برای تامین زیرساخت های مورد نیاز از سوی ارگان های مربوطه برای حل مشکلات آبگرفتگی شهری که بگذریم، ناکارآمدی و کارنابلدی شهرداران گذشته را می توان عامل نخست چالش های این روزهای بارانی شهر باران دانست.

پر بیراه نیست اگر تقصیر ها را بر شهرداران پا به فرار و غیر بومی این شهر بیفکنیم. زیرا با هیچ منطق سلیمی سازگار نیست که مسئول بومی یک شهر باشی اما در کمترین حرکت توسعه ای برای شهر، خرد که هیچ، بی خردی نیز به خرج دهی.

شهردارانی که هر کدام یا پا به فرار گذاشتند یا طلب های سنگین بر دوش شهرداری، و حاصل آن می شود دست کم آن چیزی که امروز بر اثر کوچکترین بارش ها، آمد و شد در معابر رشت را که روزگاری دروازه اروپا بود، خدشه دار می کند. مساله ای که علاوه بر زیبنده نبودن برای شهری کهن که قدمتی بسیار دارد و می تواند کمترین توقع شهروندان از مسئولان شهری باشد.

امروز اگر چه مشکلات در سایه بی تدبیری مدیران پیشین همچنان بر قوت خود باقیست، اما از آنجایی که آنان از انجام تعهدات مدیریتی شانه خالی می کردند، امروز باز هم این شهر دستخوش آبگرفتگی شدید شد.

شهردار بومی شهر باران اما، از نخستین ساعات بارش سنگین از نیمه شب گذشته، به سرکشی از نقاط مختلف شهر پرداخت و برای حل این مشکل، هر آنچه را که در چنته داشت، اجرایی کرد.

فارغ از هرگونه جانبداری از شهردار فعلی و بومی رشت، اقدام وی آنگاه که دست کم برای دلجویی از شهروندان به منازلشان رفت و با نگرانی هایشان همراه شد، اگر جای ستودن نداشته باشد، به طور حتم جای قدردانی دارد زیرا همواره همدردی مسئولان با مردم، عایدی جز رضایتمندی عموم در پی نداشته و ندارد.

حالا شهردار تازه نفس رشت در این آماده باش که تا شباهنگام به درازا کشید، علاوه بر شنیدن آلام شهروندان، دریافت که کالبد شهر، جراحت های فراوانی دارد و زخم های کهنه آن نیز تیمار بسیاری می خواهد و شاید این امر دلیلی شود برای جزم تر کردن عزم وی برای جراحی این شهر کالبد شکسته.

انتهای پیام/