به راستى پست گرفتن به چه قیمتى؟ چندى پیش مدیر کل گیلان بود و طرفدار مسئولین استان، زمانى که از پست برکنارش کردند با دوست معلوم الحال خود در کوبیدن دولت و طرفداران دولت کوشید. گاهى خود را طرفدار دولت و حامى معاون رئیس جمهور می داند در حالى که آنها او را به صفات دیگری شناسند. هر جا که به نفعش باشد می گوید من تئورسین تدبیر و امید هستم و اعتدالى اما اسنادی وجود دارد که در جمع مخالفین از دولت تدبیر و امید برائت مى جوید.
تا قبل از باج گرفتن پست مدیرکلی در گیلان از دولت و استاندار دکتر نجفی، وقتی دیگر اعتدالیون پست گرفتند شروع به سم پاشی و حمله به دولت کرد . انقدر آویزان این و آن شد تا بالاخره به سمت مدیرکلی یکی از ادارات منصوب شد.

البته دوران مدیریتش انقدر موارد عجیب داشت مثل خرید چند میلیونی لوازم زینتی دکور برای اتاقش که در اتفاقی بی سابقه در همان سال اول مدیر سازمان…. کشور او را برکنار کرد.
حال خودش و برادر و خواهرش دو پایگاه خبری  دارند. یکى طرفدار دولت، یکى علیه دولت. یک روز علیه نماینده، یک روز استاندار، یک روز معاون رئیس جمهور، یک روز دولت. هر زمان هم که لازم بداند طرفدار یکایک شان.
اگر پست داشته باشد از دولت و تیم آن در استان خانوادگی حمایت می کنند ولی اگر پست نداشته باشد  علیه دولت مطلب مى نویسند.
چند بار تیم اعتدال استان از ایشان برائت کرد ولی به قول معروف رو که نیست سنگ پای قروین است نان و نمک آنها را می خورد بعد با دوست خود شروع می کند علیه دولت سم پاشى کردن.
واقعا پست به چه قیمتى؟ عزیزانی که در دو انتخابات تلاش کردند تا دولت تدبیر و امید رای بیاورد تا امروز یک خواسته نداشتند. ولی این آقا هر زمان پست دارد ارام هست و به محض از دست دادن پست …
فردا اگر در استان پستى خالی باشد نفر اول فضا مجازی است. فکر می کند فضای مجازی پست صادر می کند. یک روز برای اداره کل های استانداری، یک روز ارشاد ، یک روز ورزش و جوانان و یک روز هم فرمانداری.
او خود را استاد دانشگاه می داند. استاد دانشگاهى که نه تنها هیچ تعهدى ندارد که در مطالب که می نویسد حتی اصول و واضحات اولیه کار اجرایی و مسئولیت ها را به اشتباه می نویسد!! خدا به دانشجویان رحم کند….