گیلان با بهره مندی از مواهب طبیعی و سرمایه های الهی بخصوص منطقه آزاد تجاری-صنعتی انزلی که می تواند با صادرات،ترانزیت کالا و خدمات،صنعت گردشگری و جذب توریست سرمایه کلانی را جذب کند که علاوه بر اشتغالزایی برای هزاران نفر سبب رونق و توسعه اقتصادی این منطقه نیز شود.اما چه شد که متأسفانه در دو سال اخیر با تکیه بر زیر ساخت ها و پروژه های بزرگ ملی، به جای جهش به سمت بازار جهانی به نظر برخی کارشناسان با ناکارآمدی،عدم آشنایی با مسائل مرتبط با مناطق آزاد و عدم شناخت برخی مدیران سازمان مزبور، در مسیر رخوت گام برداشت. به تعبیر برخی عزیزان از سازمان منطقه آزاد انزلی،گاهی به سازمان منطقه آزاد گیلان و در عمل به سازمان منطقه خانوادگی تغییر ماهیت و کارکرد داد. دوستان و اعضای خانواده ای که در عمل با قوانین و چگونگی ایجاد بازار جهانی آشنا نبوده و نیستند،تجربه سالها اجرای چنین الگوی مدیریتی در گیلان به معضلی برای توسعه استان تبدیل شده است .مدیرانی که نه براساس ضوابط و شایسته بودن بلکه بخاطر دوستی و لابی گری برخی افراد برنده انتخابات، کرسی های مهم را صاحب میشوند.
در این میان سمت و سوی اصلی انتقاد مردمان گیلان به سوی شخص اول گیلان در دولت دوازهم یعنی دکتر نوبخت است که مطالبه و سوالات بسیاری از ایشان در قبال استان زادگاه خویش و عملکرد افراد منتسب به ایشان مطرح است که براستی با عنایت به جایگاه دکتر عزیز به عنوان معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور، چگونه در قامت حمایت از چنین افرادی به عنوان مدیر ظاهر می شوند،مدیرانی که همزمان از تعهد و تخصص بی بهره بوده، و تعهد به ارتباط خبری و گروه سازی فرضی علیه دکتر نوبخت کرده و خویشتن را در تقابل با این دشمن فرضی معرفی می کنند، در حالیکه کسی درگیلان با نخبه استان خویش دشمن نیست، دکتر نوبخت اهل و بچه گیلان است و نخبه ماست، نه برای عزیزانی که هشت سال ایشان را مصادره‌ کردند و با استان آن کردند که همه مشاهده کردیم.